Το μαυσωλείο του Χο Τσι Μινχ

Για μένα που δεν είχα επισκεφθεί ποτέ στην ζωή μου Μαυσωλείο είναι πραγματικά μια μεγάλη εμπειρία η πρώτη μου φορά να είναι αυτή στο μαυσωλείο του Χο τσι Μινx (το πραγματικό του όνομα ήταν Νγκουγέν Σινχ Κουνγκ).

Αυτό, γιατί από όλους όσους έχουν την τιμή να "ζουν" σε μαυσωλείο, πάντα στο μυαλό μου είχα την εικόνα αυτού του ήρωα, και πρώτου προέδρου του Βιετνάμ, με αυτό το καλοκάγαθο γέλιο και τον τεράστιο αγώνα που έδωσε για να απελευθερώσει και να ενώσει την χώρα του, και που δυστυχώς...
... δεν πρόλαβε να την δει ενωμένη μιας και έξι χρόνια πριν την απελευθέρωση του Νότιου Βιετνάμ (1969) πέθανε.

Έξω απ το μαυσωλείο, περιμένοντας σε μια διπλή γραμμή ανθρώπων σαν στρατιωτάκια για να μπούμε μέσα, κοιτώντας αυτό το επιβλητικό κτίριο, θυμάμαι ότι επιθυμία του Χο Τσι Μινχ ήταν να τον αποτεφρώσουν.

Πλησιάζοντας στην είσοδο είμαι ακόμη πιο βέβαιος για την σκέψη μου γιατί παλιότερα είχα βρει κάπου στο διαδίκτυο την διαθήκη του και την είχα αποθηκεύσει στον υπολογιστή μου στον φάκελο Βιετνάμ. Τώρα πια δεν έχω άλλη υπομονή θέλω να μπω μέσα να τον δω και μετά να τρέξω στο ξενοδοχείο μου να βρω την διαθήκη του στον υπολογιστή μου.

Και ΝΑΙ! Δυστυχώς, οι επίγονοι δεν σεβάστηκαν την προσωπική του επιθυμία να αποτεφρώσουν το σώμα του.

Ικανοποιημένος που βρήκα την διαθήκη του σας την μεταφέρω (έτσι για την ιστορία) Όσο και αν προσπάθησα δεν μπόρεσα να θυμηθώ σε ποιο site την βρήκα αλλά ευτυχώς έχω το όνομα αυτού που την μετέφρασε και που ήταν ο μοναδικός Έλληνας που πήρε μέρος στον αγώνα των Βιετναμέζων ανταρτών κατά των αποικιοκρατών. Το όνομά του είναι Κώστας Σαραντίδης και το ψευδώνυμό του ήταν Nguyen Van Lap

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΧΟ ΤΣΙ ΜΙΝΧ

Αυτό το χρόνο, κλείνω τα ΄78 μου χρόνια. Έτσι μπαίνω στην κατηγορία των ανθρώπων του "μέσου όρου". Πνευματικά έχω σώας τας φρένας, αν και το σώμα μου έχει κάπως εξασθενήσει σε σχέση με μερικά χρόνια παλιότερα. Οι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν, χαλαρώνει η υγεία τους. Αυτό είναι εξάλλου φυσικό. Αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει για πόσους μήνες ή χρόνια εγώ θα ζήσω ακόμη για να υπηρετήσω την πατρίδα, και την επανάσταση.

Γι΄ αυτό κι εγώ γράφω μερικά λόγια για να είναι έτοιμα και να σας τα αφήσω, αν ξαφνικά θα πάω να ανταμώσω τους γέροντες: τον Καρλ Μαρξ, τον γέροντα Λένιν, κι όλους τους εξέχοντες αδελφούς Επαναστάτες. Διότι τότε οι πατριώτες μου όλης της χώρας και οι σύντροφοι του Κόμματος θα έχουν μια εκρηκτική αίσθηση για το ξάφνιασμα.

ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΟΥ

Όλη μου τη ζωή υπηρέτησα την Επανάσταση, υπηρέτησα το λαό μου. Αυτή τη στιγμή, αν και πρέπει να αποχαιρετίσω αυτόν τον κόσμο, εγώ δεν βλέπω να έχω ΚΑΤΙ που θα πρέπει να μετανιώσω γι΄ αυτό. Απλώς λυπάμαι, πολύ λυπάμαι που δεν θα μπορέσω να υπηρετήσω για πολύ ακόμη και περισσότερο. Μετά τον θάνατό μου, δεν θα πρέπει να οργανωθούν προσφωνήσεις (ψυχής) για να αποτραπεί η σπατάλη χρόνου καθώς και το χρήμα του λαού.  

Απαιτώ, η σωρός μου να "καεί", δηλαδή να "αποτεφρωθεί". Εγώ επιθυμώ ο τρόπος αυτός, η αποτέφρωση, σιγά-σιγά να διαδοθεί. Διότι έτσι μόνο θα συμβάλει καλύτερα για τους επιζώντες από άποψη υγιεινής, αλλά και δεν θα σπαταλιέται η γη. Κι όταν θα έχουμε άφθονο ρεύμα, τότε να γίνεται "ηλεκτρική αποτέφρωση", που θά' ναι και καλύτερα. Η στάχτη μου να διαιρεθεί σε 3 μέρη, να μπει σε 3 κουτιά. 

Ένα κουτί για το Βορρά, ένα κουτί για το Νότο και ένα κουτί για το Κέντρο. Οι πατριώτες της κάθε περιοχής θα διαλέξουν το λόφο που θα θάψουν το κουτί με την τέφρα. Πάνω στον τάφο δεν θα πρέπει να στηθεί πλάκα, ή μπρούντζινο ομοίωμα, αλλά ένα κτίσμα απλό, ευρύχωρο, γερό, δροσερό - για τους επισκέπτες που θάρχονται να αποχαιρετίσουν - και χώρος για ξεκούραση. Όποιος έρχεται για επίσκεψη να φυτεύει κι ένα δεντρίλι για ενθύμιο. Με το πέρασμα του χρόνου να γίνει δάσος που θα ομορφαίνει το γύρω περιβάλλον και θα αποφέρει κέρδη στη γεωργία. Τη φροντίδα να την αναλάβουν οι γέροντες της περιοχής.

* * *

5 Μάη 1968. Ξαναβλέποντας αυτό το γράμμα, αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω μερικά θέματα ακόμη, που να μην μπαίνουν βαθιά στις λεπτομέρειες. Αμέσως μετά τον αγώνα του λαού κατά των Αμερικανών για τη σωτηρία της χώρας, και που θα ολοκληρωθεί με τη νίκη, οι εργασίες του Κόμματος, του στρατού και του λαού μας πρέπει να δώσουν τις δυνάμεις τους για να γιατρέψουν, το συντομότερο δυνατό, τις σοβαρές πληγές που προκάλεσαν οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές με τον επιθετικό τους πόλεμο, εισβάλλοντας με βαρβαρότητα στην πατρίδα μας. Αυτό είναι ένα έργο πολύ μεγάλο, δύσκολο και πολύπλοκο, γεμάτο δυσχέρειες.

Εμείς πρέπει να έχουμε έτοιμο σχέδιο, ξεκάθαρο και πλήρως οργανωμένο για να αποφύγουμε τυχόν σύμπτωση στις ελλείψεις και στα λάθη. Κατά τη γνώμη μου, αυτό που πρέπει να γίνει πρώτα είναι η αναδιοργάνωση στο κόμμα, να κάνουμε το κάθε κομματικό μέλος, κάθε συνδικαλιστή και κάθε ΚΟΒ να δώσουν ταυτόχρονα τις δυνάμεις τους στο να ολοκληρώσουν τις υποχρεώσεις που το Κόμμα έχει χρεώσει στον καθένα χωριστά, με όλη τους την ομοψυχία να υπηρετήσουν το λαό. Αν θα μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό, τότε, όσο μεγάλος και να είναι ο φόρτος δουλειάς, όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσουμε, εμείς θα θριαμβεύσουμε.

Πρωταρχικές εργασίες ως προς τον Άνθρωπο.

Ως προς τους ανθρώπους που θαρραλέα θυσίασαν μέρος του σώματός τους με αίμα και οστά (στελέχη, οπλίτες, πολίτες, εθνοφρουρά, νέοι εθελοντές...), το κόμμα, η κυβέρνηση και οι συμπατριώτες πρέπει με κάθε τρόπο να τους στεγάσουν - να ξενοιάσουν. Και ταυτόχρονα θα πρέπει να δημιουργηθούν επιμορφωτικές τάξεις προσιτές στις επιθυμίες τους ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν μόνοι τους.

Ως προς τους νεκρούς μας, η κάθε επαρχία (πόλη και χωριό) θα πρέπει να ανεγείρουν μνημεία σε πλατείες για να μνημονεύουν τις θυσίες των Ηρώων μας, διαπαιδαγωγώντας παντοτινά το πνεύμα, το θάρρος, και την αγάπη τους προς το λαό μας.

Ως προς τους γονείς, τις γυναίκες και τα παιδιά τους (των τραυματιών και των νεκρών) που δεν έχουν δυνάμεις εργασίας κι έχουν οικονομικές ελλείψεις, η διοίκηση της κάθε περιφέρειας (εάν είναι αγρότες, η κοινότητα ή ο συνεταιρισμός) θα πρέπει να τους βοηθήσουν δίνοντάς τους εργασία κατάλληλη με την υγεία τους, αλλά σε καμιά περίπτωση να μη μείνουν αβοήθητοι και πεινασμένοι ή κρυώσουν.

Οι νεαροί στρατιώτες που είναι στις διάφορες ένοπλες δυνάμεις του λαού και οι νέοι εθελοντές θα πρέπει επίσης να σφυρηλατηθούν μέσα στους αγώνες και να αναδειχθούν θαρραλέοι. Το Κόμμα και η κυβέρνηση πρέπει να διαλέξουν μερικούς πρωτοπόρους και να σταλούν αυτά τα παιδιά να σπουδάσουν σε διάφορους κλάδους τέχνες, για να γίνουν τα στελέχη και οι τεχνικοί, εργάτες με υψηλή τέχνη, καλό ηθικό, σταθεροί πολιτικοί στην επανάσταση. Αυτοί θα είναι οι κύριες δυνάμεις που θα συμβάλλουν δυναμικά στη νίκη της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη χώρα μας.

Στο έργο της σωτηρίας της πατρίδας κατά των Αμερικανών, οι γυναίκες μας εξασφάλισαν άξια συμμετοχή στον αγώνα καθώς και στην παραγωγή. Το Κόμμα και η κυβέρνηση πρέπει να έχουν πρόγραμμα ρεαλιστικό για την ενίσχυσή τους, να την εξυψώσουν και να τις βοηθήσουν ούτως ώστε κάθε μέρα όλο και πιο πολλές γυναίκες να αναλάβουν θέσεις σε κάθε κλάδο εργασίας συμπεριλαμβανομένων και των διοικητικών θέσεων. Οι ίδιες οι γυναίκες θα πρέπει από μόνες τους να προσπαθήσουν να αναδειχθούν. Αυτό είναι μια επανάσταση, να πετύχουν τα ίδια δικαιώματα οι γυναίκες.

Ως προς τα θύματα του παλιού κοινωνικού καθεστώτος, σαν τους κλέφτες, τις πόρνες, τζογαδόρους, μαυραγορίτες κλπ., το κράτος πρέπει να τους απασχολήσει, αλλά και να τους μορφώσει και ταυτόχρονα βάσει νόμου να τους "αναμορφώσει", να βοηθηθούν ώστε να γίνουν ξανά χρήσιμοι εργάτες και έντιμοι.

Στα τόσα χρόνια του πόλεμου κατά των Γάλλων αποικιοκρατών που συνεχίστηκε αμέσως μετά με την εθνική αντίσταση κατά των Αμερικανών ιμπεριαλιστών, ο λαός μας και ήταν οι ποιο πιστοί στο Κόμμα και την κυβέρνησή μας, βάζοντας όλες τους τις δυνάμεις, τις περιουσίες και τους ίδιους τους εαυτούς τους ακόμα, με ευχαρίστηση μπροστά σε κάθε δυσκολία και ταλαιπωρία. 

Τώρα που νικήσαμε ολοκληρωτικά (σ.σ. εννοεί στο Βορρά) εγώ έχω να προτείνω: ένα χρόνο να μην φορολογηθούν οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, για να δοθεί στους πατριώτες μας η δυνατότητα να "ανασάνουν" και να "δροσιστούν", να δροσίσουν την καρδιά τους και να ευχαριστηθούν - έτσι θα ωθήσουν και την παραγωγή.

Σε αυτό το σημείο μιλώ για το σχέδιο οικοδόμησης των πόλεων και των χωριών, για να ομορφύνουν, να γίνουν αξιοζήλευτα και περισσότερα πριν τον πόλεμο. Ανόρθωση και επέκταση σε όλους τους οικονομικούς κλάδους. Ανάπτυξη της υγιεινής και υγείας. Αλλαγή του μορφωτικού καθεστώτος για να ταιριάζει με τις νέες ανάγκες του λαού και επέκτασή του στα σχολεία, που τη μισή μέρα θα σπουδάζουν και την άλλη μισή θα εργάζονται. Επίσης, δυνάμωμα της εθνικής μας άμυνας. Έτσι, θα μπορέσουμε να προετοιμάσουμε το κάθε τι για την ενοποίηση της Πατρίδας...

Αυτή η προεργασία είναι περίπλοκη, βαριά και μεγάλη, αλλά και πολύ τιμητική. Εδώ είναι μια μάχη που γίνεται ενάντια στο παλιό, στο άχρηστο, από το νέο, το φρέσκο και δροσερό. Για να αποσπάσουμε αυτή τη γιγάντια Νίκη, θα πρέπει να κινητοποιήσουμε όλο το λαό για την οργάνωση και μόρφωση, να βάλουμε να πάρουν μέρος οι μεγάλες δυνάμεις του λαού...